بررسی میزان موفقیت مدیریت در سازمان های بزرگ و ارتباط آن با برنامه ریزی های آموزشی مدیریتی

هدف اصلی این مقاله بررسی ویژگی های شخصیتی مدیران موفق در بخش تعاون با برنامه های آموزشی مدیریتی آنان می باشد. نتایج به دست آمده در این مقاله حکایت از آن می کند که میان برخی از صفت فردی مدیران از یک سو و میزان موفقیت آنان رابطه معناداری وجود دارد، در حالی که چنین رابطه ای با برخی از ویژگی های آنان به چشم نمی خورد. بررسی های موجود نشان می دهد که میان صفاتی نظیر هوش، قابلیت تصمیم گیری، نوآوری و ابتکار، رهبری، اعتماد به نفس و میزان قاطعیت مدیران با جنسیت آنان رابطه معناداری وجود دارد. اما بین ویژگی های دیگری همچون وابستگی به نیروی انسانی بامیزان کارایی مدیران رابطه چندانی وجود ندارد. تحلیل داده های جمع آوری شده نشان می دهد که بین صفاتی همچون انگیزه فردی و نیاز به فراگیری برنامه های آموزشی مدیریتی از یک سو و میزان موفقیت مدیران رابطه معنا داری وجود داشته، ولی کمیات دیگری همچون، امنیت شغلی، پاداش مالی با میزان موفقیت آنان رابطه معناداری به چشم نمی خورد. (گی و چان، 2005) [13] معتقدند که مدیرانی که ارزیابی مثبتی از میزان موفقیت خود دارند، این احساس آنان ناشی از دارا بودن برخی صفات فردی از یک سو و آموزش مهارت های مدیریتی از سویی دیگر می باشد. به علاوه آموزش موفقیت های مدیریتی بر روی کارایی مدیران تاثیر مستقیم می گذارد.